Immigratie, Deus en Motel Mexicola

Dinsdag 13 augustus was het dan zo ver. Ik mocht dan eindelijk mijn paspoort van de immigratie halen. Het heeft even geduurd maar dan had ik hopelijk ook wat laten we maar zeggen. Ik moest rond 2 uur mijn paspoort ophalen maar voordat het zo ver was ben ik eerst nog lekker naar het strand in Kuta geweest.

Toen ik in Kuta kwam heb ik Baron, Frank, Agun en Calvin brieven en armbandjes gegeven. Voor Frank om hem te bedanken voor zijn maanden lange hospitality. En aan Baron, Agun en Calvin om te bedanken voor hen vriendschap en wat ik van ze geleerd had. De brieven van Frank, Calvin en Baron had ik voor de immigratie gegeven maar het was allemaal beetje lastig want het moest tussen het werk door.

Ik heb nog even in de zon gelegen maar toen ging de zon net weg en begon het daarna te regenen, super mega timing want net op dat moment moest ik naar de immigratie op de motorbike, fantastisch.

Rond een uur of kwart over 1 zat ik op de motorbike zodat ik rond half 2 bij de immigratie zou zijn en dus ruim op tijd was om m'n paspoort te halen. Ik deed dit om het feit dat er maar een uurtje stond voor het paspoort ophalen en ik kon het me niet veroorloven om de volgende dag m'n paspoort te halen.

Dus daar stond Kim om half 2 voor de immigratie, het was nog voor dat ik op de scooter zat gestopt met regenen dus dat was heel fijn. Daar aangekomen moest ik naar binnen om m'n afhaal bewijs te geven bij balie 3. Dat gedaan moest ik plaats nemen en toen was het wachten geblazen. Het was inmiddels kwart voor twee. Veel mensen hadden het briefje al ingeleverd maar eerder beginnen met paspoorten uitdelen ho maar hoor. Typisch Indonesië zeg ik dan maar. Dus daar zat ik dan met m'n goede gedrag, een beetje voor me uit te staren. Het duurde en het duurde maar niet normaal.. Inmiddels kwart over 2 en toen begonnen ze maar eens, maar ik was nog steeds niet aan de beurt. Pas rond half 3 werd dan eindelijk mijn naam geroepen want nee ze doen het ook niet op nummer, nee, nee je naam word gewoon opgeroepen en dan moet je naar voren komen.

Toen ook ik mijn naam hoorde moest ik naar voren komen en kreeg ik dan eindelijk mijn paspoort in handen na twee weken! Toen ik in mijn paspoort keek was mijn visum al op 3 augustus extend, op het moment dat ik had betaald. De klootzakken. Ja ook alleen dit kan in Indonesië. Ze begrijpen hier niet dat het paspoort niet van een persoon is maar van de staat waarin je geboren bent.

Dus rond 3 uur was het tijd om weer terug te gaan naar het strand om de brief aan Agun te geven. Agun heb ik apart geroepen en hem de brief gegeven. Hij was er erg blij mee en ik weet dat hij erdoor geëmotioneerd was. Toen hij begon te praten merkte ik pas dat ik aan het beseffen was dat ik dan bijna Bali ging verlaten. We hadden toen nog een heel goed gesprek gehad over vrienden en dat hij er niet zoveel had en hij dit dus heel erg waardeerde. Ja daar ging ik hoor ik kon het niet meer droog houden. Tranen liepen langzaam over mijn wangen en ik realiseerde me op dat moment echt wat Bali me wel had gebracht en Jakarta niet, namelijk een paar hele goede vrienden!

Na het gesprek met Agun kon ik niet meer surfen het was te laat en ik was moe van alle emoties. Ik heb namelijk ook nog een goed gesprek gehad met Anthony ook een surf instructeur over hoe mensen snel al denken dat je meer wil terwijl jij gewoon vriendschap wil. Vanaf daar kwamen we op een heel bijzonder gesprek die ik me ook altijd zal herinneren. Top gozer!

Toen was het voor mij tijd om naar huis te gaan want Alexis was op me aan het wachten voor onze laatste echte avond Bali want de volgende avond zou ik vertrekken naar Jakarta. Voordat ik echt naar Canggu ging reed ik eerst langs een winkel in Seminyak om 2 kettingen te kopen. Een voor Alexis en een voor mij als symbool dat onze vriendschap altijd zo zal blijven en dat we elkaar in de toekomst sowieso nog zouden gaan zien. Thuis gekomen heb ik nog een brief aan haar geschreven die ik die avond samen met de ketting aan haar ging geven.

We vertrokken rond half 8 naar DEUS omdat naar wat scheen je als je daar op dinsdag ging eten je een gratis tattoo kon laten zetten en dat wilde ik wel eens zien. En ja hoor toen we daar aankwamen was het inderdaad zo je kon gratis tattoo's laten zetten en dat zag er echt zo grappig uit! Wel heel vet, je kon een tattoo van maximaal 20 minuten zetten kiezen als je bij DEUS had gegeten.

Rond een uur of kwart voor 9 zijn we naar Motel Mexicola gereden en hebben we daar weer super lekker gegeten en heb ik mijn cadeautjes gegeven. Ze was er echt super blij mee en ze vond het heel leuk! Daar was ik blij om! Nadat we nog wat foto's hebben gemaakt en een rondje hadden gelopen was het weer tijd om naar huis te gaan want ik moest mijn koffer nog inpakken omdat ik had besloten om de volgende dag nog te surfen.

Inpakken ging snel en het was een enorme rommel omdat ik zoveel ruimte over had. Ik heb letterlijk alles in mijn koffer gepleurd en ik was klaar om te gaan. Ja zo makkelijk kan inpakken zijn. Ik was dus binnen 10 minuten klaar. Helemaal goed. Toen was het tijd om te gaan slapen. Ik was moe van alle emoties en dus tijd om naar bed te gaan voor een laatste dag Kuta, een laatste dag Bali en een laatste vliegsessie met Lion Air om voor een laatste keer weer terug op Jakarta te landen. Ik wist niet of ik er mentaal klaar voor was, maar de tijd was daar om terug naar huis te gaan en daarna terug naar Nederland.