Laatste surfsessie, afscheid nemen, naar Jakarta

Woensdag was het dan zo ver. Het zou mijn laatste surfsessie worden. Alexis en ik besloten om vroeg te ontbijten en zodat ik nog kon uitchecken voordat ik ging surfen. We zijn bij Canteen gaan eten zodat ik nog heerlijk vers fruit kon nemen, helemaal top. Vers fruit en een smoothy later zijn we naar huis gegaan. Ik had al van te voren gepind want ik moest nog 900.000 betalen. Nadat ik al mijn spullen in Alexis haar kamer had gezet kon ik mijn sleutels inleveren en betalen. Nadat ik dat gedaan had ging alles op de scooter want vandaag moest ik ook mijn surfboard gaan inpakken.

Het laatste ritje naar Kuta voelde niet als het laatste ritje naar Kuta een rare gewaarwording. Ik kwam rond ene uur of kwart over tien aan en ik had gelijk een locker gehuurd om zo snel mogelijk mijn board nog te prepareren en de oceaan in te gaan.

Nadat ik mijn board gewaxt had was het zo ver ik mocht de oceaan in en wat een heerlijk gevoel als je valt en je midden in een golf terecht komt en je word mee gesleurd, echt fantastisch! Uiteindelijk rond een uur of 12 zat het erop en was het tijd om uit de oceaan te gaan. Het was een top afsluiter, het ging goed, het voelde fijn en ik was happy! Uit de oceaan gekomen moest ik mijn board schoonmaken, de fins eraf halen en van de wax ontdoen om hem zo in z'n condoom te schuiven en dan te laten inpakken met bubbeltjes plastic om hem zo in de vliegtuig hoes te doen.

Fins haal je eraf met een speciale sleutel waarmee je de schroefjes losdraait en de Fins er zo kan uittrekken. De wax haal je er als volgt af. Je moet hem in de zon leggen waardoor de wax smelt en eraf loopt en dan moet je het met een waxcomb eraf schrapen of met een credit card. Ik koos voor de waxcomb anders is het ook zo zonde.

Nadat ik dit alles gedaan had was het tijd om hem in z'n condoom te stoppen en op de scooter naar de surfshop Freedom te gaan omdat ik hem daar ook de laatste keer had laten inpakken. Toen ik daar kwam en alles had uitgeladen kwamen ze erachter dat ze geen bubbeltjes plastic meer hadden. Dus ik weer alles op die scooter laden en naar een andere surfshop gereden en die had het wel. 50.000 armer en een surfboard ingepakt en wel en klaar om te vliegen was ik ook bijna klaar met al mijn preparaties en was het tijd om dan echt van iedereen afscheid te nemen.

Ik ging weer terug naar Pro Surf en daar aangekomen wilde ik gedag zeggen tegen Agun maar hij wilde niet omdat hij niet wilde dat ik weg ging, dus elkaar een knuffel gegeven en toen is hij gaan surfen. Daarna nog afscheid genomen van Calvin maar hij komt in februari naar Nederland en dus tijd voor een reünie daar. Hierna moest ik gedag tegen Baron zeggen. De man waarbij ik zijn hart heb gebroken. Hij zei dat hij verliefd op me aan het worden was maar ik was dat niet en ja dat vond hij niet zo gezellig. Toch gewoon wel afscheid genomen en beetje oppervlakkig maar goed.

Hierna ging ik naar huis om te douchen en de laatste dingen in te pakken en om te gaan eten voor de laatste keer bij Betelnut. Ik had totaal geen trek maar goed, ik moest wat want bij Lion kreeg ik sowieso niets en ik had echt geen zin om te gaan snoepen.. Dus met moeite een beetroot burger naar binnen gestouwd die wel erg lekker was trouwens. Daar kreeg ik een super leuke brief en een super leuk armbandje van Alexis echt heel erg lief! Jep het was ook tijd om van haar afscheid te nemen. Hiervoor hadden we de scooter van mij weggebracht en kon ik dus achterop bij Alexis.

We waren om half 7 weer bij de Spa en daar heb ik een taksi besteld om naar de airport gebracht te worden. Al m'n spullen uit de kamer gehaald en ik was ready to go! Alles in de taksi geladen het ging er allemaal makkelijk in. We waren ook snel bij de airport wat betekende dat ik gewoon veel te vroeg was! 3 uur van te voren! Helemaal goed! Ik was blij en was totaal niet gestressed. Alles op een kar geladen en toen gaan lopen naar de plek waar Alexis en ik afscheid moesten nemen. Ik weet dat ik haar ga missen maar ik weet ook dat ik haar sowieso weer ga zien ergens op de wereld en ook binnenkort.

Na een laatste knuffel ben ik er doorheen gegaan om in te checken. Alles op de band voor een security check en toen kon ik een heel eind doorlopen naar de incheck balie. Het was via een nieuwe terminal die ze hadden gebouwd maar toen ik bij de in-check balies kwam, kwam ik erachter dat die nog even oud en aftans waren en dat die dus helemaal niet vernieuwd waren maar alleen maar een nieuwe terminal is gebouwd waardoor je een moeilijk ver eind moet lopen. Ja ook dat kan alleen maar in Indonesië.

Ik moest lang wachten in de rij dus was ik blij dat ik op tijd was. Heb in totaal een uur gewacht en toen was ik eindelijk aan de beurt. Alles ingecheckt en wat bleek ik hoefde weer niet voor mijn surfboard te betalen! Dat zijn goede dingen! Helemaal top! Dus ik was happy alles zat erin en ik kon verder naar de terminal. Ik was alvast gaan zitten zodat ik blogs kon schrijven maar ik was daarna met m'n moeder gaan facetimen want ze was uit het ziekenhuis gekomen. Dus dat was mooi.

Ik had geregeld dat Jessica me kwam ophalen! Super fijn en daar was ik ook wel heel erg blij om. Ik hield haar op de hoogte want ja met Lion weet je het nooit en inderdaad ik zou om half 11 vliegen maar ik had mega vertraging. Alleen maar een uur. Wat betekende dat ik dus in totaal vier uur moest wachten.. Heel à relaxed maar goed doe je niets aan. Ik was ook kapot dus wilde nou wel eens in dat vliegtuig zitten.

Uiteindelijk mochten we in de bus en konden we naar het vliegtuig. Na dat ik alles in de overhead bagage boxes had gelegd kon ik gaan zitten. Ik zat aan het gangpad en nog voordat we opstegen lag ik al in coma. De hele vlucht geslapen en toen schrok ik me kapot toen we gingen landen. Ik dacht dat we aan het neerstorten waren haha! Maar wat bleek ik was al op CGK. Dat ging snel.. Toen we aan de grond stonden moesten we dus echt een moeilijk ver eind taksi'en echt heel erg ver. Het leek net de polderbaan van Schiphol.

Eenmaal bij een terminal kwam ik er tot mijn verbazing achter dat we bij terminal 2 aankwamen, alleen voor internationale vluchten. En we parkeerden aan een slurf, ja ja mega chique en daar stonden we dan naast een Emirates en een China Airlines vliegtuig, lachwekkend gewoon zo'n klein vliegtuig.

Goed ik eruit en toen bleek dus dat we nog met een bus moesten en waar bracht die bus ons heen, ja naar terminal 3 dus nog een heel eind wat ook betekende dat het nog langer zou gaan duren wanneer de bagage op de band zou zijn.

Ik had Jes al gecontacteerd dat ik geland was en dat ik nu naar terminal 3 aan het rijden was. Zij was er al en ze had zelfs al een nummer getrokken bij de Express. Er kwamen namelijk moeilijk weinig taksi's. Ze was nummer 58 en ze waren op dat moment bij nummer 15. Ja verschrikkelijk en toen wist ik weer waarom ik zo'n hekel heb aan Jakarta, dat elle lange wachten op die kut taksi's. Wachten op bagage was ook geen pretje. Een half uur later kwam dan eindelijk die bagage op de band en er waren iets van 6 karren vol met bagage en mijn bagage lag natuurlijk weer op de laatste kar. Ik vond het onaardig. Toen ik ook uiteindelijk mijn bagage had kon ik naar buiten. Het was inmiddels 01:00 uur en ik was nou alweer klaar met dat reizen. Jessica stond buiten op me te wachten en toen zijn we naar een of andere neppe KFC geweest om wat te eten want ik had honger gekregen. Daar hebben we tot kwart over 1 gewacht en toen zijn we maar naar de Express taksi's gelopen en wat bleek we waren al bij nummer 48. Dus nog 9 te gaan.

We waren blij dat we er al naartoe waren gelopen want op dat moment kwam er een Express aan en alle nummertjes die hij opnoemde reageerde niet of waren er al niet meer, wat betekende dat wij gelijk aan de beurt waren! Top! Dus wij in de taksi maar toen hij zag wat erin moest leek het net of hij water zag branden. Zonder totale onderneming om ons ook maar te helpen heb ik het heft maar weer in eigen hand genomen en zelf maar dat surfboard erin gesjouwd. Lukte prima koffers erin en gaan.

Het was gelukkig niet druk en we gingen ook niet over de tol. Maar daar ging het mis want die vent probeerde ons af te zetten. Eerst al 2 keer verkeerd rijden en toen we bij het huis aankwamen in Serpong probeerde hij meer geld af te troggelen. Klootzak. En opeens herkende ik het verschil met Bali. Ten eerste daar kunnen ze ten minste fatsoenlijk zeggen in het Engels wat ze willen en hier in Jakarta kijken ze maar een beetje verontwaardigd en beginnen ze in het Bahasa wat ik echt allemaal niet versta en als je in het Bahasa teug gaat praten dan zijn ze opeens oost-Indisch doof. Ja daar schiet je niet zoveel mee op. Dus uiteindelijk heb ik hem gewoon gegeven wat hij verdiende.

Wij waren uiteindelijk binnen en we waren er pas om kwart over 2 thuis en we waren allebei gesloopt. Toen ik al m'n andere spullen nog zag liggen raakte ik helemaal in de stress. Ik zou het nooit allemaal mee krijgen! Maar Jes heeft me naar boven getrokken om te slapen. Ja ik verdiende dat wel.

We gingen uiteindelijk om kwart voor 3 slapen. Ik was kapot en de volgend dag stond in het teken van een ingewikkelde inpak strategie. Ik was kapot van emoties en echt aan nachtrust toe.